Morgen is het weer dodenherdenking.
We denken dan aan de mensen die in de tweede wereldoorlog op de meest gruwelijke wijze om het leven zijn gekomen.
Ik vind dat we dat ook zeker moeten blijven doen.
Iets vreselijks als dit mag nooit weer gebeuren.
Ik weet wel, alle geweld wat er elke dag gebeurd mag niet gebeuren.
Maar dat 1 man (Hitler) zo verschrikkelijk veel dood en verderf kon zaaien is werkelijk niet te bevatten.
Die man moet de duivel in hoogsteigen persoon zijn geweest.
Elk jaar hoor je weer nieuwe verhalen waarvan je de rillingen krijgt.
Zoveel onschuldige mensen die beestachtig werden behandeld.
Wat zullen die mensen verschrikkelijk bang zijn geweest.
Vooral omdat ze vaak wel wisten hoe het voor hen zou aflopen.
Kleine kinderen die bij hun ouders weggerukt werden...
Ik zie de paniek in hun ogen als ik eraan denk.
Moeders en vrouwen die niet wisten of ze hun kinderen en mannen ooit nog terug zouden zien.
Oude mensen die hun leven lang keihard hebben gewerkt, ze werden totaal respectloos behandeld en gingen vaak linea recta naar de gaskamers.
Alsof ze helemaal niets waard waren...
Elk jaar met dodenherdenking blijft het zwaar indruk op me maken.
Ik vraag me af hoeveel mensen tegenwoordig nog hetzelfde hebben.
Ik kan dit verhaal nog veel langer maken, maar ik denk dat ik maar 1 ding kan zeggen...
Als ieder mens op deze wereld nu een klein beetje liefde geeft aan een ander mens ipv altijd maar haat en nijd zou de wereld stukken mooier zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten