Jarenlang ben ik depressief geweest zonder dat ik het zelf doorhad.
Ik vond mijn leven behoorlijk zwaar, maar ik heb nooit door gehad dat ik misschien wel depressief kon zijn.
Ik heb mijn kids al vanaf de ze heel klein waren alleen opgevoed.
Ik was niet altijd en leuke moeder en was ook totaal niet consequent.
Toch hield/hou ik zielsveel van ze.
Maar door mijn depressie hebben mijn kinderen het helaas ook niet makkelijk gehad.
Ook had ik schulden, wat ook voor een hoop stress zorgde.
Tot op zekere dag ik wat op het internet zat te neuzen en ik een artikel tegenkwam over serotoninetekort.
Toen ik dat las leek het alsof het over mij ging.
Het was zo herkenbaar wat er in dat artikel stond.
Ik heb toen een afspraak met de huisarts gemaakt en hem mijn klachten voorgelegd,
Hij besloot toen dat ik maar eens antidepressiva moest proberen.
Ik heb hem toen ook gevraagd of hij ook dacht dat het serotoninetekort was en dat klopte dus.
Ik kreeg toen Efexor (nu Venlafaxine) voorgeschreven.
Normaal gesproken merk je na 6 weken dat het begint te werken.
Bij mij was dat na 2 weken al het geval.
Ik begon me steeds lekkerder in m'n vel te voelen en kon alles veel beter aan.
En na een poosje merkte ik dat de kids ook positiever en vrolijker werden.
Had ik dat maar jaren eerder geweten...
Ik heb nog wel ook een tijd medicatie voor ADHD erbij gebruikt.
In eerste instantie ging ik me toen nog beter voelen, maar later begon ik daar ernstig last van wisselende stemmingen van te krijgen.
Met die medicatie ben ik toen gestopt.
En hoe het nu gaat?
Ik slik dagelijks 1 capsule antidepressiva en dat is het.
Ook ben ik 3 dagen per week op een superleuke zorgboederij (waar ik ook ambulante hulp van heb) en heb ik huishoudelijke hulp (dit omdat ik lichamelijke problemen heb).
Ik heb toen ook hulp gekregen bij het oplossen van mijn schulden en ben nu alweer dik 3 jaar schuldenvrij!
Dus, ik heb nu de hele week structuur en geen zorgen meer en dat is erg fijn.
Ik schaam me ook niet dat ik hulp heb op bepaalde vlakken, want daardoor heb ik eindelijk een fijn leven gekregen.
Niet iedereen kan alles zelf in het leven en dan kun je maar beter hulp vragen, want dan weet je dat je het niet alleen hoeft te doen.
Er gaat over een poosje nog 1 ding gebeuren waardoor mijn leven nog wat prettiger wordt.
Ik ga verhuizen naar een kleiner huis.
Dan begin ik lekker helemaal opnieuw en kan ik alle nare herinneringen uit het verleden achter me laten.
Kortom: Met mij gaat het goed en met mijn kids ook.
Ik ben trots en ik ben happy.
I love my life!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten