De laatste tijd heb ik het gevoel dat ik stil sta.
Of beter gezegd dat mijn leven stil staat.
Wat ik daarmee bedoel?
Dat zal ik proberen uit te leggen.
Ik ben 53, maar voel me een stuk jonger.
Maar de laatste tijd heb ik het gevoel alsof ik het leven heb van een bejaarde.
Helaas kan ik om verschillende reden niet meedoen aan het normale arbeidsproces.
En daar baal ik vreselijk van, want ik heb een brede interesse en zou heel graag een leuke baan willen hebben.
Ik ben 2 dagen per week op een superleuke zorgboerderij zodat ik toch de week een beetje doorbreek zeg maar.
En daar is niets mis mee, want ik heb het daar erg naar de zin.
Ook heb ik heel veel hobby's zodat ik me absoluut niet verveel.
Maar toch...
Is dit alles wat er voor mij overblijft de rest van mijn leven?
Ik raak bij de gedachte alleen al bijna in paniek.
Ik wil zoveel, maar kan zo weinig.
Althans, ik heb de middelen niet om te doen wat ik wel kan.
Ik zou best nog iets willen leren, maar dat kost vaak een hoop geld.
Ik voel me soms zo nutteloos en vraag me de laatste tijd echt wel eens af wat ik hier eigenlijk doe.
Nee, depressief ben ik echt niet, maar ik baal gewoon vreselijk van mijn beperkingen en de weinige kansen die ik heb om iets nuttigs met mijn leven te doen.
En daar word ik best wel eens verdrietig van.
