Zo trots

Ik ben bestwel trots op mezelf.

Als ik zie waar ik 2 jaar geleden stond en waar ik nu ben heb ik toch wel heel erg veel bereikt.

Van een huismuis die zo goed als geen vrienden had en die de puinhoop in haar leven niet meer zag zitten ben ik veranderd in een (meestal) positief persoon met een fijne vriendenkring om me heen.

Het zijn er niet heel veel, maar ze zijn stuk voor stuk heel belangrijk en speciaal.

Mede door die vrienden heb ik nu gewoon een heerlijk sociaal leven en als er iets is kan ik altijd om hulp vragen.

Maar er zijn meer mensen die ik wil noemen waardoor mijn leven nu zo leuk en fijn is.

Mijn pb-ster die me zo ontzettend goed helpt en begeleid op allerlei vlakken, met haar is het eigenlijk begonnen.

Nou ja, dankzij de zorgboerderij waar ik ben, ben ik dus aan haar gekomen.

De zorgboerderij is ook een plek waar ik me fijn voel en het gevoel heb dat ik mezelf daar nog steeds kan ontwikkelen.

De eigenaren (weet even geen ander woord) van de zorgboerderij doen zo ontzettend veel voor ieder van ons dat is bijna niet in woorden uit te drukken.

Om maar iets te noemen, ze zien feilloos of iemand in de groep past of niet.

En we hebben dan ook een superleuke groep mensen, het lijkt echt alsof we 1 grote familie zijn.

En dan gaat het met al mijn kids op het moment ook nog eens heel erg goed, zodat ik ook daar geen zorgen over heb.

Al met al ben ik gewoon een verschrikkelijk rijk persoon en dat besef ik me dan ook dagelijks.

Mijn leven is vaak erg moeilijk en akelig geweest, maar hoe het nu gaat zie ik als een beloning voor al mijn harde werk.

En ik hoop dat ik dit nog heel lang vast mag houden.

Life is beautiful!