Afgelopen weekend was weer het weekend van Into the Grave waar ik met heel veel plezier vrijwilliger ben.
Ik had me opgegeven voor beide dagen, maar dat is helaas niet gelukt.
Na dag 1 had ik zoveel pijn dat het me onmogelijk lukte om de volgende dag weer te gaan.
Werk waarbij ik de hele dag stil moet staan is dus niet geschikt voor mij ben ik achter gekomen.
Voorheen deed ik barwerk en dat hield ik altijd wel 2 dagen vol.
Natuurlijk was ik na die 2 dagen ook wel helemaal kapot, maar op de dagen zelf lukte het prima.
Maar nu baal ik weer vreselijk dat het me dit keer niet gelukt is.
Door die ellendige fibromyalgie en artrose moet ik alles al constant afwegen zodat ik het toch vol kan houden.
Na al die jaren dat ik dit nu heb vind ik het nog steeds heel moeilijk te accepteren dat ik niet alles kan en keuzes moet maken.
Ik wil zo graag alles uit het leven halen, maar ik word er zo vreselijk in beperkt en dat maakt me vaak verdrietig en boos.
Aan de buitenkant is er niets te zien en daarom wordt je dan vaak ook niet begrepen door mensen die het niet kennen.
En dat maakt het nog moeilijker.
Maar goed, ik ben mijn verhaal weer kwijt.
Ik haal maar weer diep adem en ben er zeker volgend jaar weer bij.
Ik laat me niet zomaar uit het veld slaan!
