vrijdag 21 september 2018

Engeltjes op aarde

Jazeker ze bestaan, engeltjes op aarde.
Ik heb het gisteren weer eens ervaren.
Je zult wel denken "waar hééft ze het in vredesnaam over".
Nou, dat zal ik dan maar eens uitleggen.
Ik heb het over mijn "boerderijkleindochter" van 3.
Zij is de kleindochter van de mensen van onze zorgboerderij en ik denk dat zij werkelijk een engeltje is.
Ik heb nog nooit een kind gezien die zoveel liefde aan anderen geeft.
Het begon al met complimentjes aan haar pake (opa).
Ze bedankte hem meerdere keren voor het lekkere eten en zei dat hij hele lekkere patatjes kon bakken.
Ja ik weet het, alle kinderen zeggen dit wel eens, maar de manier waarop ze dit zei was zo verschrikkelijk lief, daar werd je echt gewoon heel erg blij van.
Later had ze het over haar heit (papa), dat die alles heel goed kon en dat hij de allerliefste heit is.
Toen begon ze tegen iedereen die in de bus zat (we werden naar huis gebracht) hoe lief iedereen wel niet was.
Als je dit schrijfsel leest kun je je niet voorstellen hoe ik het heb ervaren, maar het was gewoon zo bijzonder wat dit kleine meisje deed door wat ze zei.
En daarom denk ik dat er echt engeltjes op aarde bestaan die het soms zo moeilijke leven net een stukje mooier maken.

donderdag 20 september 2018

Trots zijn op jezelf

Er zijn veel mensen die het moeilijk vinden om te zeggen dat ze trots zijn op zichzelf.
Dan vraag ik me af waarom?
Als je trots bent op jezelf betekent dat dat je ergens hard voor hebt moeten knokken om het te bereiken.
Dan mag je toch juist trots zijn op jezelf?
Als ik naar mezelf kijk ben ik echt mega trots op mezelf.
Ik heb in m'n leven heel wat meegemaakt en verschrikkelijk hard moeten knokken voor waar ik nu ben.
En daar ben ik wel degelijk trots op.
Trots zijn op jezelf maakt je sterker en geeft je vechtlust.
Je gaat door waar je het eerder allang had opgegeven.
Dat kleine vierletteringe woordje heeft zoveel inhoud.
Het betekent dat je sterk en een doorzetter bent.
Dat je goed bent zoals je bent.
Dat je heel veel kunt bereiken.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Dus, wees trots op jezelf en geniet ervan!

dinsdag 4 september 2018

Soms moet ik even klagen

Soms word ik gewoon zo vreselijk sjaggie van mijn lichaam.
Nee, niet omdat ik te dik ben ofzo, want daar zit ik gelukkig niet mee.
Op dit moment is het weer die stomme overgang die me dwars zit.
Wekenlang buikpijn en maar wachten of je wel of niet ongesteld wordt.
Totaal nergens geen zin in hebben en maar een beetje op de bank hangen.
Ik word er zo vreselijk kriebelig van.
En dan nog de rest van mijn lichamelijke klachten.
Ik ben de laatste tijd weer extreem moe en dat beperkt me weer heel erg in alles wat ik wil doen.
En dan heb ik weer dagen pijn of ben benauwd. Ik zou zo graag eens een dag niks van dat alles willen hebben.
En ja, ik weet dat er mensen zijn die nog veel ergere dingen hebben dan ik.
Heel vaak ook kan ik wel positief blijven, maar soms moet ik het gewoon even ergens kwijt. 
En dan gooi ik het maar weer in een blog en ga weer "vrolijk" verder met de dag.
Het gaat mij niet om reactie's te krijgen van dat ik eens naar de dokter moet gaan, want dat weet ik allemaal wel.
Ik moest het gewoon even kwijt.
Dus, bij deze...