Er zijn mensen die alleen zijn vreselijk vinden en er zijn mensen die het heerlijk vinden.
En ik ben iemand die het heerlijk vind om alleen te zijn.
Je hoeft aan niemand verantwoordelijkheid af te leggen voor je doen en laten.
Maar wat ik het meest mooie van alleen zijn is vind ik dat je steeds dichter bij jezelf komt. Als je dagelijks mensen om je heen hebt pik je onbewust iets op van die mensen wat dan weer invloed krijgt op jou.
Als je veel alleen bent heb je dat niet.
Je ontwikkeld echt je eigen "ik".
Je maakt je eigen keuzes en durft veel gemakkelijker te doen waar jij jezelf goed bij voelt.
Je kijkt echt veel anders tegen de wereld aan dan iemand die veel "invloeden" om zich heen heeft.
Je durft je gewoon veel meer jezelf te voelen.
Vroeger vroeg ik me altijd af wat een ander zou vinden van wat ik deed of zei.
Nu maak ik me daar totaal niet druk meer om.
Ik voel me totaal vrij en vind mezelf helemaal goed zoals ik ben.
En het mooie is dat je dat dan ook gaat uitstralen en dat de mensen om je heen dat ook gaan merken.
Dus, voor mij is het vele alleen zijn een zeer positief iets geworden.
