Ken je dat gezegde: "Have you ever been alone in a crowded room"?
Nou, ik wel!
Zo voel ik me eigenlijk m'n hele leven al.
Waarom ik hier een blog over schrijf?
Omdat ik hoop dat jullie mij een klein beetje beter kunnen begrijpen.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik in het verkeerde gezin (de verkeerde familie) geboren ben.
Ik ben zo verschrikkelijk anders dan de rest.
Ik heb dan ook maar erg weinig contact met mijn familie.
Puur omdat ze mij niet begrijpen.
Niet alleen familie, maar ook de rest van de mensen om me heen schijnen me vaak niet te begrijpen.
Ik begrijp mezelf vaak niet eens.
Ik weet dat mensen mij aardig en leuk vinden en zelfs van me houden, maar toch voel ik me vaak heel erg alleen.
Ik snap heel goed dat iedereen niet altijd tijd voor me heeft en dat hoeft ook niet.
Het is puur een gevoel binnenin mij dat maakt dat ik me zo voel.
Door dit gevoel vraag ik heel vaak om (soms negatieve) aandacht.
En als daar dan niet op gereageerd wordt denk ik meteen weer dat mensen mij vervelend vinden.
Ik weet dat dat niet klopt, maar dat is een gedachte die hier nu eenmaal bij hoort.
Gelukkig heb ik wel zoveel inzicht in mezelf dat ik weet dat ik helemaal niet alleen ben en genoeg lieve mensen om me heen heb.
Maar ik zou wel eens willen weten of je nu echt van dit nare gevoel af kunt komen.
Of is het iets dat bij me hoort en waar ik maar mee moet leren leven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten