Dankbaar

Er  is het afgelopen jaar erg veel geklaagd.

Uiteraard kwam dat voor een groot gedeelte door het coronagedoe.

Ooit was ik zelf ook een ontzettende klager.

Maar dat bleek achteraf een oorzaak te hebben die kon worden opgelost met medicatie.

Sindsdien heb ik nog heel weinig te klagen gelukkig.

Maar als ik dan om me heen kijk hoeveel mensen er klagen terwijl ze maar weinig reden hebben om te klagen word ik daar best wel eens een beetje kriebelig van.

Waarom kost het mensen altijd zoveel moeite om te kijken naar wat je wél hebt en kunt!

Waarom klagen dat je nergens naartoe kunt terwijl er mensen zijn die hun ouders of kind veel te jong hebben verloren.

Die kunnen daar nooit meer naartoe.

Waarom klagen over een mondkapje terwijl er zoveel mensen zijn die zouden willen dat een mondkapje hun ernstige ziekte zou kunnen voorkomen.

Het is niet leuk dat er nu veel niet kan en mag, maar er is ook nog heel veel wat wel kan.

Ik ben heel dankbaar dat mijn beide ouders nog in redelijk goed gezondheid zijn voor hun leeftijd en dat ik nog af en toe naar ze toe kan.

Kun je nergens naartoe dan kun je altijd nog hobby's thuis uitoefenen.

Heb je geen hobby's dan is deze tijd misschien goed om eens uit te zoeken of een hobby iets voor je is.

Kun je niet naar mensen toe dan kun je altijd nog met ze bellen, appen, mailen of videobellen.

Overal is een oplossing voor, maar je moet het wel zelf doen.

En als je daar eens wat meer over nadenkt merk je vanzelf dat het leven best wel heel leuk kan zijn.

Ook in deze tijd!