Tsja, geef het maar een naam, het overviel me vandaag weer eens.
Eigenlijk gisteren ook al.
Het ging zo goed en dan ineens is het er toch weer.
Ik voel me down, verdrietig en in de steek gelaten.
Ja, ik weet heus wel dat dat natuurlijk niet zo is, maar zo voelt het op dat moment gewoon.
Ik heb heimwee naar de feestdagen waarin je gezellig samen met de familie was.
Waar is die tijd gebleven?
Er veranderen dingen in mijn leven de laatste tijd waar ik totaal geen grip op heb.
Ik moet daar een nieuwe weg in vinden.
Vaak voel ik me sterk en ben ik trots op hoever ik daarin al ben.
Maar soms als ik er dan aan denk word ik er ineens heel verdrietig van.
Dan voel ik me machteloos omdat ik er niets aan kan veranderen.
Ja ik weet het, het leven gaat door.
Maar sommige dingen wil ik zo graag vasthouden.
Ik weet best dat ik het op een gegeven moment een plek kan geven.
Maar rond deze tijd als iedereen vaak vrolijk en blij is kan ik mezelf ineens heel erg verdrietig voelen.
En dat haat ik...
Je hoeft het niet te haten want het is iets wat je overkomt. Je kinderen gaan hun eigen weg en hechten geen belang of waarde aan jouw gevoelens. Het is moeilijk en voelt als niet eerlijk dat ze wel naar hun vader gaan met de feestdagen en niet de moeite nemen om even gezellig bij jou te komen voor een kop koffie of iets anders te drinken. Maar weet dat jij in alles heel goed op weg bent en dat ook jouw kinderen eens zullen beseffen hoe het voelt om met de kerst eenzaam te zijn. Hou je hoofd omhoog en koester wat je hebt bereikt.
BeantwoordenVerwijderen